پښتو متلونه ۵
۱۶۱ـ پړ هم زه شوم مړ هم زه شوم.
۱۶۲ـ پک که ډاکتر وای اول به یې د خپل سر علاج کړی وای.
۱۶۳ـ د میرې څپیړه د اور لمبه ده.
۱۶۴ـ د ملغلرې یو اب دی چې لاړ شي .
۱۶۵ـ که زور په بازو نه لري زر په ترازو نه لري.
۱۶۶ـ مرګ او خوب یو شی دی.
۱۶۷ـ وزه چې هم څملې ځای په پښو پاکوي.
۱۶۸ـ ویل شته دي عمل نشته.
۱۶۹ـ هر نادر سره قادر شته.
۱۷۰ـ هره تېږه من نه ده.
۱۷۱ـ دوه ورونو جنګ وکړو کم عقلو پري باور وکړو.
۱۷۲ـ برج دي تر اسمانه ، سپي دي له لوږي مري.
۱۷۳ـ پړ مى که مړ مى که.
۱۷۴ـ ديوال نم زړوى خو انسان غم زړوى.
۱۷۵ـ نا پوه دومره بر بل نه کوى لکه پر ځان.
۱۷۶ـ پردي خواړه يا پور دى يا پيغور.
۱۷۷ـ دميړه يا ترپ دى يا خرپ.
۱۷۸ـ سل دی ونره خو د سلو سر دی مه مره.
۱۷۹ـ وږى پيشو د زمري سره جنکېږي.
۱۸۰ـ سل روپۍ پوره كه داختر شپه په كور كه.
۱۸۱ـ سل روپۍ پور کړه یو زوی په کابل لوی کړه.
۱۸۲ـ دا دې كور دى دا دې اور.
۱۸۳ـ د آس لغته آس زغمي.
۱۸۴ـ څاڅکې څاڅکې ډېریږي.
۱۸۵ـ درواغجن حافظه نلري.
۱۸۶ـ منت واخله ولی منت مکوه.
۱۸۷ـ چې عقل نه لري هېڅ نه لري.
۱۸۸ـ خله په غاښو ښه ښکاري.
۱۸۹ـ خوار چې موړ شي ځمکې ته نه ګوري.
۱۹۰ـ ځنګل د زمرو نه خالې نه وي.
۱۹۱ـ د الله (ج) په چارو د چا وس نه رسېږي.
۱۹۲ـ د کور غل د لستوڼي مار وي.
۱۹۳ـ د ښو غوښو ښه ښوروا وي.
۱۹۴ـ د دښمن کره ځم دوست مې ګرو دی.
۱۹۵ـ راست اوسه په لویه لاره ملاست اوسه.
۱۹۶ـ فېشن د هر نوې دور جامه ده.
۱۹۶ـ ګټه په سړه سینه کېږي.
۱۹۷ـ لکه میندې هسې لوڼه لکه ژرندې هسې دوړه.
۱۹۸ـ مساپري بده بلا ده.
۱۹۹ـ غل د پشو د ترپ نه هم بېریږي.
۲۰۰ـ ویشتلي په زړه پیداره وي
