پښتو متلونه – ۲۶ خ

ـ خپله لاسه ګله لاسه .
ـ خدای د ناروا ملا نه تړي .
ـ خدای دي په هغو پوښته چي لري ئې .
ـ خدای او مړو سره وپېژانده ، خو مړونه او مړونه نه سره پېژني .
ـ خدای دي هيڅوک داسي نه که ، چي خپل درنه که د بل سپکه .
ـ خدای يو دی ، روزۍ ئې ډيري دي .
ـ خدای چا ليدلی نه دی پر صنع اوقدرتو ئې پېژني .
ـ خدای خبر دی ، چي تره کاپر دی .
ـ خدای او پاچا ئې راکوي ، شيخ مير ئې نه راکوي .
ـ خدايه لوی مي کې ، لويي را مه کې .
ـ خدايه لويه ! ما وساتې بې زويه .
ـ خدای وائې ته حرکت کړه ، زه به برکت کړم .
ـ خرابه ښځه د بل ده .
ـ خر پر لار که ، خپله چار که .
ـ خر پلار که ، خپله چار که .
ـ خر په پالانه نه درنيږي .
ـ خر په اته ، کوټې ئې په شپېته .
ـ خر په وهلو نه آس کيږي .
ـ خرپه غره کي بوعلی دی .
ـ خر په سبا څه خبر .
ـ خر نه دی کچر دی ، په پوري د خره سر دی .
ـ خر چي تر خره پاته شي ، غوږ ئې پريکه .
ـ خر چي پردانه مړ سي شهيد دی .
ـ خر چي تر مکې ولاړ سي هغه خر دی .
ـ خر دباره سره خوري .
ـ خر که مري ، ديګان به وړي .
ـ خر له باره ولوېدی ، دګوزو ونه لويده .
ـ خر وځان ته حيران و ، خاوند ئې بار ته .
ـ خرې موري ، خوږې موري .
ـ خر هغه دی ځل ئې نوی دی .
ـ خره ته دي خدای ښکر نه ورکوي ،که ورکي د غويو نسونه به څيري کي .
ـ خره ته ئې ويل زوی ته وشو ؟ ده ويل څه ئې کوم هغه به خپل بار وړي ، زه به خپل .
ـ خره ګله که ، بيا ګله که .
ـ خلګ په ليوني پوري خاندي ، ليونۍ په خلګو پوري .
ـ خوار چي خوار سي ، باک ئې نشته .عزيز کرده سړی چي خوار شي تل دي ژاړي .
ـ خړ سپی د شرموښ ورور دی .
ـ خوار په خپله خواري نه شرميږي .
ـ خوار تلتک نه درلوده ، چي پيدا ئې کړ ، تر غرمې پکښي پروت و .
ـ خوار کبرجن د خدای دښمن دی.
ـ خوار خدای کړې ، سپی چا کړې ؟ .
ـ خوار سو ، د ټره ونه لويده .
ـ خوار سړی ، ابلک ئې سپی .
ـ خوار کبرجن ، زوړ زناکار خدای نه بخښي.
ـ خواره وږې ، څه به وخورې د سوي دسبزی .
ـ خواره بازاري ، هغه ته هغه خواري