سوال:
حکم سحر و جادو در پرتو دین مقدس اسلام چگونه است؟

جواب
علیکم السلام ورحمة الله و برکاته
تشکر از شما که این موضوع مهم را مطرح کردید، واقعا بیشتر مردم ما از مذمت و زشتی موضوع بی خبر اند و بدین امر زشت مواجه می شوند و در جواب شما می شود چنین گفت:
اسلام به منظور فراهم سازی زمینه های سعادتبار و تدارک راه های نجات آرامش و آسایش انسان آمده است بناء،  همه دستورات واساسات آن بر مبنای مصلحت و منفعت بشر  استوار است و از آنچه بشر را منع نموده و آنچه که بر تحقق آن امر نموده  است در تمام آن منافع و اثراتی وجود دارد واگر از سحر منع فرموده، زیرا در آن ضرر و زیانی برای انسان وجود دارد بناء، سحر  که وسیله ضرر رسانی به دیگران می شود و با کار گرفت از آن تفرقه آورده می شود میان زن و شوهر و یا در مواضع دیگر استعمال می شود و از شياطین  استغاثه صورت می گیرد، اسلام آنرا نکوهش  نموده است و ساحران را تهدید کرده است چنانچه پیغمبر خدا در حدیثی سحر را از گناهان کبیره شمرده است طوریکه می فرماید:  اجتنبوا السبع الموبقات، قالوا: یا رسول ا لله! و ما هی؟ قال:  الشرک بالله والسحر و قتل النفس  التی حرم الله الا باالحق و اکل الربا و اکل مال اليتيم والتولی يوم الزحف و قذف  المحصنات الغافلات  المؤمنات ( متفق علیه).
یعنی از هفت چيزی که باعث نابودی انسان می شوند پرهیز نمایید، اصحاب پرسيدند این هفت چيز کدامند؟ پيغمبر خدا فرمودند: شریک قرار دادن بخدا، سحر کردن، کشتن کسی به ناحق، خوردن ربا و خوردن مالی يتیم، فرار کردن از میدان جهاد و تهمت بستن به زنان پاکدامن، مؤمن و بی  خبر از گناه.
در جای دیگر برای ساحران چنین هشدار می دهد: لیس منا من تطير  او تطير له او تکهن او تکهن له او سحر او سحر له.
یعنی  از امت من نیست کسی که به چیزی بدفالی گیرد و یا کسی دیگری این کار را برایش انجام دهد و کسی که غیب گویی کند و یا شخصی برایش غیب گویی نماید و کسی که خود ساحر باشد و یا برایش سحر  انجام دهند (بزاز به اسناد جید و نقل  از حلال و حرام).
پیغمبر خدا در ضمن حدیثی دیگر رفتن شخص مصدق سحر را به جنت  انکار من نماید آنگونه که می فرماید: و لا يدخل الجنة مدمن خمر و لامؤمن بسحر و لا قاطع رحم.
یعنی کسانی که دایم شراب و یا به سحر ایمان دارند و یا صله رحم را قطع می نمایند  به بهشت نخواهند رفت.
ابن مسعود (رض) می فرماید: من اتی عرافاً او ساحراً او کاهناً فساله فصدقه ما یقول فقد کفر بما انزل علی محمد صلی الله علیه وسلم.
یعنی کسیکه نزد  غیبگو و یا ساحر و یا کاهنی برود و از آنان چيزی بپرسد وجواب آنها را تصدیق  و باور کند همانا به آنچه که بر محمد صلی  الله علیه وسلم ناز شده است کفر ورزیده است (ابن حبان).
از پیغمبر خدا روایت که می فرماید: حد ساحر کشتن او به شمشیر است (ترمذی)
و راجح اینست که این قول حضت جندب است، و همچنان از بجاله ابن عبده روایت است که گفت یکسال پیش از وفات حضرت عمر رضي  الله عنه مکتوبی از سوی وی بمارسید که در آن نوشته بود: هر ساحر را که مرد باشد یا زن به قتل رسانید. (کباير).

خلاصه و نتیجه بحث:

سحر و جادوگری که امروزه وسیله اساسی برای ضرر رسانی برای مردم  است و در مواضع ناجایز بکار برده می شود از دیدگاه اسلام منفور و امر نکوهیده است و آنهای که آنرا می آموزند و در راه نادرست بکار می برند به تهدیدات سخت از سوی اسلام رو برو شده اند و در این مذمت فالبینان و کاهنان و  غیبگویا نیز داخل هستند بناء، نباید این هشدار ها و تهدیدات پیغمبر خدا و یارانش سطحی نگریسته شود، و اگر ما عقل خود را در این زمینه نیز مرکوز سازیم و به تفکر پيرامون  این موضع نشینیم و شرع  و دساتیر آن را نادیده بگریم، باز بوصوح به مذمت و قباحت این موضع پی میبریم چون سحر  امروز در ایجاد تفرقه میان دو دوست، زوجین بوسیله معشوقه گری و زنا، بند ساختن مرد از عملیه مشروع همبستری با همسرش و … بکار گرفته می شود که  این امور بالبداهه مذموم و ممنوع اند، بناءً سحر و ساحر که عامل تحقق این پديده هاست نیز از مقام قباحت و ممنوعیت بر خوردار اند.

جواب دهنده:نقيب الله حميد