نيمكۍ | پښتو شعر

نيمكۍ :

نيمكۍ د پښتو يو قسم مركب شعر دى چي له دوو جزو څخه جوړ شويدى يو هغه جزو چي څو واره تكراريږي، دې جز ته “سر” وايي او بل هغه جز دى چي په منځ كي ورلويږي دې جز ته “ټكۍ” وايي.
په نيمكۍ كي اول سر ويل كيږي دغه سر عموماً يو بيت يعني دوه مسرۍ وي مګر دا دوې مسرۍ كه څه هم په قافيه كي سره يو شانته وي مګر په سېلاب كي برابري نه وي يعني د مستزاد په شكل لومړۍ مسرۍ ئې اوږده او دوهمه لنډه وي. عموماً لومړۍ مسرۍ 13 سېلابه او دوهم 7 سېلابه وي، تر سر وروسته يوه يوه ټكۍ ويله كيږي او سر پكښي تكراريږي، او د ويلو صورت ئې داسي دى چي ټكۍ د اولي مسرۍ تر ويلو وروسته د سر لنډه مسرۍ ورسره تكراريږي، بيا چي د ټكۍ دوهمه اوږده مسرۍ وويله شي د سر دواړي مسرۍ ورسره بيا تكرار ويلي كيږي دا ډول نو هر قسم ټكۍ په نيمكيو كي ويلي كيږي په نيمكيو كي هر يو تن د مجلسيانو څخه حق لري چي يو يو بند وار په وار د غزلچي سره ووايي سر خوئې يو وي صرف هر يو تن له ځانه ټكۍ ور اچوى. نيمكۍ اكثر د مسابقې په ډول ويلي كيږي.
د نيمكۍ نمونه داده :

سوركى پېزوان دي په كنډو ختلى لمر دى
چا وې چي مازديګر دى

منګى دي كېده خوله دي راكه
چا وې چي مازديګر دى

مور ته دي وايه چي په پوله ولوېدمه
چا وې چي مازديګر دى

سوركى پېزان دي په كنډو ختلى لمر دى
تر پايه

په پورته نيمكۍ كي سر همهغه اول مستزاد بيت دى.