موږ ولې اوبه څښو؟
د انسان بدن و ابو ته ضرورت لري پداسي حال کي چي د هغه بدن فعاليت وکړي ، او د انسان دبدن زياتي برخي اوبه لري لکه دماغ ، وينه او نوري نري عضلي.
اوبه دانسان په بدن کي لاندي دندي لري:
١- د انسان د بدن حرارت منسجم ساتل
٢- د انسان د بدن څخه پا ته شوني ايستل
٣- د انسان د بدن و حجرو ته د اکسيجن او غذايي موادو ليږل
٤- د نرمي او نرۍ عضلي يوځاي ساتل
٥- د غذايي مواد حلول
د ا ډيره موهمه ده چي يو ا نسان د خپل بدن د هغو اوبو په اندازه اوبه و څښي کوم چي دده د بدن څخه د خولې ، متيازو په شکل خارجيږي. او په خاص توګه د لاندي ذکر سو اشخاصو لپاره د اوبو د څښل ډيره اړين او ضرور دي:
١- ډير ځوان
٢- د پاخه عمر شخص
٣- د تبي او اسهال لرونکى مريض
٤- هغه شخص چي دوامداره درمل استعمالوي چي هغه د ابو د کمښت سبب کيږي
٥- ورزشکاران
٦- څوک چي په تود ،نمناک او وچ اقليم کي ژوند کوي
٧- څوک چي اوږد هوايي سفر لري
څومره اوبه بايد موږ و څښو؟
د ابو څښل د يوه شخص د عمر ، د خوړو ، د هغه کار ، د هغه سيمې د هوا ، د هغه په صحت ، ايا هغه نر او که ښځه ، او يا کوم درمل استعمالوي پوري اړه لري . د پاخه عمر خلک شايد د ابو د تږي کيدو لږ ميلان و لري نسبت و ځوانانو ته،.
بعضي خوراکونه سته چي لږ اوبه لري او بعضي خوراکونه سته چي نسبت هغه ته زياتي اوبه لري لکه ښوروا ، جوس او شيدې او داسي نور……. نوموږ ته لازمه ده چي په مساوي ډول خوراک و کړو ، څومره چي کلک (اوبه نه لرونکي) خواړه خورو هغومره بايد نرم (اوبه لرونکي) خواړه و خورو يعني موږ بايد ٢.٥ ليتره اوبه په ورځ کي و څښو.
موږ ته لازمه ده چي د هغه خواړو څخه لاس واخلو چي هغه د انسان د بدن د ابو د کميدوسـبب کيږي لکه سوډا لرونکي خواړه ، کهوه او شراب. نارينه نسبت و ښځو ته زيات ړ ابو اړتيا لري……………………….
د هغه سالم ماشومانو او ځوانانو لپاره څوک چي منظم خوراک کوي ، لازمه ده چي د هري غذا سره او يا د غذاو تر مينځ اوبه و څښي تر څو ددوى د بدن ضرورتونه ور پوره کړي . موږ کولاي سو چي په ډيره اساني سره او سمدستي خپل ځان امتحان کړو چي ايا زموږ د بدن اوبه پوره دي او که نه؟
تاسو خپل د يورين(متيازو) رنګ و کورى که د هغه رنګ زيړبخون وو نو ستاسي د بدن اوبه پوره دي او که د هغه رنګ توربخون زيړ وو ، يا هم يوقوي بوي درلود او يا هم تاسي په ورځ کي تر ٤ ځله کم متيازي کړي وي نو ستاسي د بدن اوبه کمي دي او سمدستي نژدي يوه ډاکتر ته مراجعه و کړى.
