سحر و جادو و راه‌هاي علاج آن
«سحر داراي انواع متفاوت است. سحر در يك معني به مفهوم زيركي و باريك بيني است و هر چيز را كه ماخذ آن لطيف و دقيق باشد سحر گويند. به عبارتي سحر فسون و جادو است و هرگاه كسي ديگري را بفريبد و يا با خدعه و نيرنگ دل او را بربايد گويند او را سحر كرده است. سحرت الصبي يعني طفل را گول زدم و فريبش دادم. نوعي ديگر از سحر عبارت است از كاري كه هرچند به نظر برخي مي‌رسد كه آن فعل انجام شده اما در حقيقت انجام نشده است. اين گونه سحر را چشم بندي يا شعبده بازي گويند و در آن شخص ساحر هرچند با گول زدن مردم وانمود مي‌كند كه كاري مهم و مورد توجه را انجام داده اما حقيقت چيز ديگري است. سومين نوع سحر با همكاري شياطين (و جنيات) و ايجاد رابطه با آن‌ها بوقوع مي‌پيوندد. نوع چهارمي نيز براي سحر وجود دارد كه طبق آن شخص ساحر ادعا مي‌كند ميتواند با ستارگان ارتباط برقرار كند يا ارواح برخي از آن‌ها را (به زمين) فرود آورد».
در حديثي صحيح آمده است: باري رسول خدا صلی الله علیه وسلم سحر شد و در نتيجه به حالتي مبتلا شد كه خيال مي‌كرد كاري را انجام داده اما در حقيقت آن كار را انجام نداده بود…
اما علاج سحر آن است كه چنانچه امكان ابطال سحر باشد آن را باطل كرده و نشانه‌هاي سحر را در شخص آسيب ديده نابود مي‌كنند تا تاثير سحر نيز (به مرور) از بين برود. اما چنانچه اين كار سودمند نيفتاد بايد به تعويذ يا رقيه‌ي شرعي متوسل شويم.
