د ټولو لمونځ کوونکو ژړا (رښتيا چې هغه سخته ورځ ده)
په دې آیتونو کې د هغه ورځې یاد ذکر دی چې انسانان به وویشل شي: د الله دښمنان به ټول د اور پر لور راټول کړل شي، او د الله دوستان (مؤمنان) به د جنت پر لور واستول شي.
رښتیا هم، دا به ډېره سخته ورځ وي، او د دې ورځې په یادولو ژړا په کار ده، باید ډېر ډېر ژړل وشي، څو الله تعالی موږ له خپلو دوستانو څخه وشمېري.
دا آیتونه د یو امام لخوا په لمانځه کې په ډېر خشوع، ژړا او اوښکو تویولو سره لوستل شوي دي. ما د دغو آیتونو ترجمه او د هغوی تلاوت دواړه د تاسو لپاره نقل کړل.
وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (۱۹)
حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (۲۰)
ژباړه: او هغه ورځ را یاده کړه چې د الله دښمنان به ګرد له یوه مخکې اور ته راټول کړل شي، چې کله اور ته ورسېږي، نو غوږونه، سترګې او پوستکي به یې د خپلو کړنو شاهدۍ ووایي.
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (۲۱)
ژباړه: دوی به خپلو پوستکو ته ووايي: «ولې مو پر موږ شاهدۍ وویلۍ؟»
هغوی به ځواب ورکړي: «موږ هغه الله په خبرو راوستلای شو، چې هر شی یې په خبرو راوستی دی، او هماغه تاسې لومړی ځل پیدا کړي یاست، او خاص هماغه ته ورګرځول کېږئ.»
وَمَا كُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلا أَبْصَارُكُمْ وَلا جُلُودُكُمْ وَلَكِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (۲۲)
ژباړه: او تاسې خپلې کړنې نه پټولې، ګومان مو دا و چې غوږونه، سترګې او پوستکي به مو درباندې شاهدۍ و نه وايي، بلکې باور مو دا و چې الله ستاسې د ډېرو کارونو څخه خبر نه دی.
وَذَلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنَ الْخَاسِرِينَ (۲۳)
ژباړه: او دا هماغه ګمان و چې تاسې پر خپل رب کړی و، هماغه تاسې هلاک کړل، نو اوس تاسې له زیانمنو څخه یاست.
فَإِن يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ وَإِن يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُم مِّنَ الْمُعْتَبِينَ (۲۴)
ژباړه: که زغمل کوي، نو د دوی ځای اور دی، او که د بخښنې غوښتنه هم وکړي، نو نه به قبلېږي.
وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُم مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (۲۵)
ژباړه: او موږ ورته داسې ملګري ټاکلي وو، چې هغوی ته یې د دوی وړاندې او وروسته هر څه ښایسته ښکاره کړل، او د عذاب خبره پرې ثابته شوه، لکه د هغو امتونو په هکله چې له دوی مخکې تېر شوي وو، له جنه او انسانه. رښتیا هم، هغوی زیانمن وو.
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (۲۶)
ژباړه: او کافران به وايي: «دې قرآن ته غوږ مه ږدئ، بلکې د لوستلو په وخت کې شور او غږ پورته کړئ، ښايي تاسې بریمن شئ.»
فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (۲۷)
ژباړه: موږ به کافران د ډېر سخت عذاب خوند وڅکوو، او د هغو بدو کړنو بدله به ورکړو چې دوی یې کول.
ذَلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (۲۸)
ژباړه: دا د الله د دښمنانو سزا ده — اور! هماغه د دوی تلپاتې کور دی، د هغه څه په بدل کې چې زموږ له آیتونو یې انکار کاوه.
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلاَّنَا مِنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الأَسْفَلِينَ (۲۹)
ژباړه: او کافران به وايي: «اې زموږ ربه! موږ ته هغه پيریان او انسانان راښکاره کړه چې موږ یې بې لارې کړي وو، موږ به یې د خپلو پښو لاندې کړو، څو له سپکانو څخه وي.»
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (۳۰)
نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ (۳۱)
ژباړه: بېشکه، هغه کسان چې وايي: «زموږ رب الله دی» او بیا په همدې خبره ټینګ ولاړ وي، پر هغو به ملایکې نازلېږي او وايي به: «مه وېرېږئ، مه غم کوئ، او تاسو ته د هغه جنت زېری دی چې درسره وعده شوې وه. موږ په دنیا کې ستاسو دوستان یو او په آخرت کې هم، او په جنت کې به هر هغه څه وي چې زړونه یې وغواړي، او هر څه چې غوښتنه وکړئ، درته به وي.»
نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ (۳۲)
ژباړه: دا مېلمستیا ده له هغه الله لورې، چې بخښونکی او مهربان دی.
وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (۳۳)
ژباړه: او له هغه چا نه به ښه وینا د چا وي چې د الله لور ته یې بلنه کړې، نېک عمل یې کړی، او ویلي یې وي: «زه له مسلمانانو څخه یم؟»
سوره فصلت (۱۹ – ۳۳)
نو ای زما وروڼو او خویندو! تاسې ولې د خپلې سختې ورځې او خطرناکې پایلې څخه نه وېرېږئ؟
ګرانه! هغه ورځ په یاد ولره، نن یې چاره وکړه، او د هغې په یاد کې خپلې اوښکې تویې کړه.
ای ربه! پر مونږ ټولو رحم وکړه.
ایا غواړې دا متن درته په خوب منظم اسلامي لیکني فورمټ (د سرلیکونو، عربي متن، ترجمو او پای دعا په ښکلي بڼه) چمتو کړم؟
هو، دا دی ستا متن یوازې د پښتو ګرامر له مخې سم شوی، هېڅ معنايي بدلون یا زیاتونه پکې نه ده شوې:
په دې آيتونو کې د هغه ورځې ياد ذکر دی، چې انسانان به وويشل شي؛ د الله دښمنان به ټول د اور پر لور راټول کړل شي، او د الله دوستان (مؤمنان) به د جنت پر لور واستول شي.
رښتيا هم، دا به ډېره سخته ورځ وي، او د دې ورځې په يادولو ژړا په کار ده — ډېر ډېر ژړل پکار دي، څو الله تعالی موږ له خپلو دوستانو څخه وشمېري.
دا آيتونه د يو امام له لوري په لمانځه کې په ډېر خشوع، ژړا او اوښکو تويولو سره لوستل شوي دي. ما د دغو آيتونو ترجمه او د هغوی تلاوت دواړه د تاسې لپاره نقل کړل.
وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (۱۹)
حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (۲۰)
ژباړه: او هغه ورځ را ياده کړه، چې د الله دښمنان به ټول د اور پر لور راټول کړل شي، چې کله اور ته ورسېږي، نو غوږونه، سترګې او پوستکي به یې د خپلو کړنو شاهدۍ ووايي.
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (۲۱)
ژباړه: دوی به خپلو پوستکو ته ووايي: «ولې مو پر موږ شاهدۍ وويلې؟»
هغوی به ځواب ورکړي: «موږ هغه الله په خبرو راوستلای شو، چې هر شی یې په خبرو راوستی دی، او هماغه تاسې لومړی ځل پيدا کړي ياست، او خاص هماغه ته ورګرځول کېږئ.»
وَمَا كُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلا أَبْصَارُكُمْ وَلا جُلُودُكُمْ وَلَكِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (۲۲)
ژباړه: او تاسې خپلې کړنې نه پټولې، ګومان مو دا و، چې غوږونه، سترګې او پوستکي به مو درباندې شاهدۍ و نه وايي، بلکې باور مو دا و، چې الله ستاسې د ډېرو کارونو څخه خبر نه دی.
وَذَلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنَ الْخَاسِرِينَ (۲۳)
ژباړه: او دا هماغه ګومان و، چې تاسې پر خپل رب کړی و، هماغه تاسې هلاک کړل، نو اوس تاسې له زيانمنو څخه ياست.
فَإِن يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ وَإِن يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُم مِّنَ الْمُعْتَبِينَ (۲۴)
ژباړه: که زغمل کوي، نو د دوی ځای اور دی، او که د بخښنې غوښتنه هم وکړي، نو نه به قبلېږي.
وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُم مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (۲۵)
ژباړه: او موږ ورته داسې ملګري ټاکلي وو، چې هغوی ته یې د دوی وړاندې او وروسته هر څه ښایسته ښکاره کړل، او د عذاب خبره پرې ثابته شوه، لکه د هغو امتونو په هکله چې له دوی مخکې تېر شوي وو، له جنيانو او انسانانو. رښتيا هم، هغوی زيانمن وو.
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (۲۶)
ژباړه: او کافران به وايي: «دې قرآن ته غوږ مه ږدئ، بلکې د لوستلو په وخت کې شور او غږ پورته کړئ، ښايي تاسې بريمن شئ.»
فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (۲۷)
ژباړه: موږ به کافران د ډېر سخت عذاب خوند وڅکوو، او د هغو بدو کړنو بدله به ورکړو، چې دوی یې کول.
ذَلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (۲۸)
ژباړه: دا د الله د دښمنانو سزا ده — اور! هماغه د دوی تلپاتې کور دی، دا د هغه څه بدل دی، چې زموږ له آيتونو یې انکار کاوه.
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلاَّنَا مِنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الأَسْفَلِينَ (۲۹)
ژباړه: او کافران به وايي: «اې زموږ ربه! موږ ته هغه پيريان او انسانان راښکاره کړه، چې موږ يې بې لارې کړي وو، موږ به يې د خپلو پښو لاندې کړو، څو له سپکانو څخه شي.»
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (۳۰)
نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ (۳۱)
ژباړه: بېشکه، هغه کسان چې وايي: «زموږ رب الله دی»، او بيا په همدې خبره ټينګ ولاړ وي، پر هغو به ملایکې نازلېږي او وايي به: «مه وېرېږئ، مه غم کوئ، او تاسو ته د هغه جنت زېری دی، چې درسره وعده شوې وه. موږ په دنيا کې ستاسې دوستان يو او په آخرت کې هم، او په جنت کې به هر هغه څه وي، چې زړونه یې وغواړي، او هر څه چې غوښتنه وکړئ، درته به وي.»
نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ (۳۲)
ژباړه: دا مېلمستيا ده له هغه الله لورې، چې بخښونکی او مهربان دی.
وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (۳۳)
ژباړه: او له هغه چا نه به ښه وينا د چا وي، چې د الله لور ته يې بلنه کړې، نېک عمل يې کړی، او ویلي يې وي: «زه له مسلمانانو څخه يم؟»
سوره فصلت (۱۹ – ۳۳)
نو ای زما وروڼو او خویندو! تاسې ولې د خپلې سختې ورځې او خطرناکې پايلې څخه نه وېرېږئ؟
ګرانه! هغه ورځ په ياد ولره، نن يې چاره وکړه، او د هغې په ياد کې خپلې اوښکې تویې کړه.
ای ربه! پر مونږ ټولو رحم وکړه.
