خود اعتمادی بمعنای یقین و اعمتاد بر قوت اندرونی خود؛ اسم دوم خود اعتمادی الوالعزم است.

الفاظ خود اعتمادی بسیار زیبا است اما دریافتن آن در کردار و افعال خویش مشکل است. خود اعتمادی کدام چیز خارجی نیست که آنرا در خویش وارد سازیم و در کردار خویش تغیر بیاوریم بلکه خود اعتمادی یک صنعت داخلی است که بطور آهسته آهسته از نشو نمای ودیعت فطری بوجود آمده میتواند.

خود اعتمادی اظهار قوت داخلی انسان است که سبب سکون و آرامش در کردار و افعال می باشد. و در اینجا بعضی از اجزاء ترکیبی خود اعتمادی را بیان می نماییم.

۱ : کاری راکه انجام میدهید لازم است در باره آن علم داشته باشید.

۲ : باید بدانید که ذرائع ممکن حصول آن کار چه چیز است.

۳ : در روشنایی آن فیصله کنید.

۴ : به فیصله خویش جامه عملی را بپوشانید.

خود اعتمادی بازندگی داخلی انسان وابسته گی دارد و مرکز زندگی داخلی ذهن است، خود اعمتادی بقای انسان است، توسط خود اعتمادی میتوانید عظمت خویش را احساس کنید، خود اعتمادی وسیله بزرگ سعادت و کامیابی است. انسان بدون خود اعتمادی ترقی و کامیابی را حاصل کرده نمیتواند.

فینا غوث میگوید(( هیچگاه اینگونه فکر ننماید که که شما بد قست هستید، تقدیر خلاف شما و ناکامی در حصه شماست، اگر برای بعضی مردم دنیا کامیابی و برای مردم ناکامی نوشته تقدیر باشد پس خالق کاينات ما رابه جدوجهد حکم نمی نمود.))

اکثر مردم جامعه شکار عدم خود اعتمادی هستند، عدم خود اعتمادی انسان را از یقین محروم نموده و باور و یقین نمی کند که او صلاحیت کاری را دارد یانه.

اینچنین اشخاص در مقابل مردم هیچ کاری را انجام داده نمی تواندمثلا از استاد خویش پرسش کرده نمی تواند، اظهار خیالات خویش را نموده نمیتواند زیرا اینها به این یقین و باور می باشند که صلاحیت هیچ کاری را ندارند. هر کاری را که انجام میدهد در آن اشتباه نموده و به ناکامیها مبتلا می شود.

حکمیان گفته اند

• خود اعتمادی نخستین منزل ترقی و پیشرفت است
• انسان محروم از خود اعتامادی هیچگاه ترقی نموده نمیتواند
• اگر شما بر خویشتن اعتماد نمایید دیگران نیز بر شما اعتماد مینماید
• خود اعتمادی علاج مایوسی است

به زندگی پر از خود اعتمادی برای همه دوستان.