پښتو متلونه ۲ – الف

ـ اشه ښه ده که ګله ؟ مه يوه وينی مه بله .
ـ اشه اشه بابا اشه ، قاضي غلام غوندي مريی لرې .
ـ اصيل په ګدله کي ، کم اصل په ګزبره کي .
ـ اصيل ته اشارت ، کم اصل ته لغت .
ـ اصيل خطا نه لري ، کم اصل وفا نه لري .
ـ اصيل خوري نه خاوري کيږي .
ـ اصيل کوټور ، کم اصل څپړور.
ـ اصيل په جنډه کالو کي هم معلوميږي .
ـ اصيله ځان دي کچه کی ، چي پرتوګ دي الچه کی .
ـ اصيل نه ورکيږي .
ـ اصيل بې بها وي ، کم اصل بې بها وي .
ـ آغا کور نسته د بي بي څخه بېره نسته .
ـ الم نشرح هغه الم نشرح ده ، خوله د ملا عثمان غواړي .
ـ اګر و اګر سره ورته دي .
ـ امانت مځکه نه خيانتو ي.
ـ آموخته خور بلا خور .
ـ آموخته خور ښه دی که ميراث خور ؟ ويل اموخته خور .
ـ امير ئې ورکوي ، شېخ مير ئې نه ورکوي .
ـ انا مړه سول ـ تبه ئې وشلېده .
ـ انسان تابع د احسان دي .
ـ انسان تر کاڼي سخت تر ګل نازک دی .
ـ انسان نه دی ، هغه چي د حيوان څخه ګيله کوي .
ـ اوبو اخيستی زګ ته لاس اچوي .
ـ اوبه په ډانګ نه بېليږي .
ـ اوبه چي تر سر تېري سي څه يو نيزه څه دوې .
ـ اوبه چي تر غاړ ي ورسيږي ، زوی تر پښو لاندي کيږي .
ـ اوبه په کمزوري ورخ ماتيږي .
ـ اوبه د سر دپاله خړيږي .
ـ اورته خپل او پردی يو دی .
ـ اوربشي څه په ځمکه کي څه په جوال کي ؟ .
ـ اوربشي که سل منه دروپۍ شي ، دخره پکښي يو لپه ده