پښتو متلونه ۱۴- ت

ت :
ـ تارو وخوړه کهۍ ، که ئې دا کهۍ په زړه وه بيا به نه ځي په غدی .
ـ تارو يو مرغه دی ، چي چا ونيو د هغه دی .
ـ تازيان چي هوسۍ وهي د هغو خولې توري وي .
ـ تازي چي تر تازي پاته شو لکۍ ئې غوټه پرې که .
ـ تر اوبو د مخه ګاولي مه کاږه .
ـ تر باغ ئې مورۍ لو ده .
ـ تربور ته بې وروره مه سې ، ورور ته بې زويه ، پلار ته بې موره .
ـ تر بېکاري ، بېګاري ښه ده .
ـ تر بې عقل خپل ، هوښيار دښمن ښه دی.
ـ تر بېکاره کښېنستل لور زېږول ښه دي .
ـ تر پردي زوی خپله لور ښه ده .
ـ تر پښو لاندي مځکه مه ګوره ، ليري واټن ګوره .
ـ تر تياره برخه مه تېريږه .
ـ تر خوښ نس را پېښ .
ـ تر خوړلي لا اميد ښه دی .
ـ تر دې ئې تېر ، هغه نور ئې ستا ګنډهير .
ـ تر رمې ئې سپي ډير دي .
ـ تر زرين پوښه پياده ، د غوايي سپور ښه دی.
ـ تر سړه ګټه ترت تاوان ښه دی ږ
ـ تر کورني سړي ، ګښته خر ښه دی .
ـ تر شير ئې په ښوروا خوشحاله دی .
ـ تر مز ئې شکردانه ډيره ده .
ـ تر مړه زمري ، ژوندی ګېډړ ښه دی .
ـ تر مور او پلار خوږې ، راکښېنه که ورجي غوښي خورې . ( مراد د مخاطب څخه ماندينه ده )
ـ تر ناپوه دوست ، هوښيار دوښمن ښه دی .
ـ تر نکه ئې وپوهېدې؟ ډير دي .
ـ تر ورخ چي اوبه تېري شي ، بېرته نه را ګرځي