لنډ شعر

د لوړ غره له لوړې څوکې
د خپل ژوند کلي ته ګورم
خړکورونه ،شړیدلي دیوالونه 
یو سپیره باد پرې لګیږي
ښوروي دنګ ،جل وهلي چینارونه
نه دسپیو غپا اورم
نه دچرګو اذانونه
نه دکوم کور له تنوره لوګي خیژي
نه ټپا شته د ډوډۍ د پخولو
ماتې ماتې د دکړکیو ايینې دي
بندې بندې له مودو نه دروازې دي
زنګ وهلي ځنځیرونه
زړشوې برجورې کلاګانې
نه دورځې پکې شور شته
نه دشپې په کې خبرې
په ماښام کې یو دوه کوره
بلوي تت څراغونه
مخامخ دغره لمن کې هدیره ده
په تازه قبرو رپيږي بیرغونه.

۱۳۹۵ -۹ـ۱کابل . ص، م

صفي الله عمرخیل