سلامتی نعمت بس عظیمی است!
انسان ها زمانی گوهر یک چیز را درک و فهم می کنند که آن را از دست بدهند، بسیار از مردم ارزش سلامتی و تندرستی را نمی دانند چون که همیشه همراه شان است، از وجود چنین نعمت عظیم الهی در غفلت بسر می برند. زمانی ملتفت ارزشمندی آن می شوند که آن را بطور کامل از دست بدهند.
نعماتی را که خداوند متعال بر بندگانش ارزانی داشته است، بیشتر از آن است که ما بتوانیم آنها را بشماریم، ما هیچ وقت از آن نعمتی که خداوند متعال آن را به ما لطف و ارزانی داشته است چشم پوشی کرده نمی توانیم، چون که وجود تمام نعمات دیگر وابسته و گره خورده به سلامتی و تندرستی است.
دو مولفه اصلی در سعادت و خوش بختی انسان وجود دارد، که عبارت از آسایش و آرامش است که این ها منوط و مربوط به تن و روان آدمی هستند، انسان ها هنگامی احساس مسرت و خوشحالی و شادمانی می کنند که تن در آسایش و روح در آرامش باشند، تحقق این دو عنصر آدمیان، طبق آیات و روایات اسلامی در این عالم به طور مطلق امکان پذیر نیست، بلکه آن را باید در عالم دیگری جستجو کرد.
یکی از مهم ترین دغدغه های بشر از بدو شناخت خود، جهان، خدا و رسیدن به کمال است و رسیدن به کمال نیاز به اعضا و جوارح سالم دارد، فقدان سلامتی و عدم آن بیماری بس عظیمی محسوب می شود؛ زیرا حرکت های۱۱ انسان به سوی کمال متوقف به سلامتی و تن درستی است، در نیایش و عبادات و پیمودن راه طریقت و حقیقت نیاز به سلامتی بدن دارند.
اگر نگاه گزارای داشته باشیم می بینیم که تمام اموری مادی و معنوی انسان ها وابسته و گِره خورده به تن درستی و سلامت بدن است، برای انسان ها واجب و ضروری است که قدر و منزلت این نعمت ها الهی را دانسته و شاکر و سپاگذار آن باشد.
