ختم قرآنکریم

درهر زمانی که شما قرآن کریم را ختم می نمائید ، فرق نمیکند که اغلباً چند بار انجا م بدهید ، وقتی خواهد بود برای خوشی و تجلیل و دعا. النووی ( رضی الله عنه ) به این ارتباط به روش های مشخصی که اغلباً توسط صحابۀ کرام و پیروان شان معمولاً عملی ورعایت می شد ، اشاره میکند . هر چند که واجب نمی باشند ، با اینهم رعایت چند بار آن بسیار پسندیده است .
اول- بهتر است تا در شب جمعه قرآن خواندن را شروع و در شب چهار شنبه آنرا ختم نمائید. اما بعضی ها ترجیح میدهند تا در سحر روز دوشنبه شروع نمایند. و بعضی ها هم طریقه ها دیگری اختیار می نمایند ، تا که هیچ لحظۀ بدون اجر باقی نمانده و هر کدام حامل شهادت در روز حساب باشد.
دوم – آخرین بخش آنرا در نماز تمام کنید ، بخصوص وقتی که تنها باشید .
سوم – در هنگام ختم ، دیگران را جمع نموده و دسته جمعی التماس و دعا نمائید.
یکی از صحابۀ محمد ص ، حضرت انس ابن مالک ( رضی الله عنه ) عادت داشتند وقتی قرآن را ختم مینمودند ، فامیلش را دور خود جمع نموده و به التماس و دعا می پر داخت .” ( ابو داؤود )
ازحکیم ابن عطیبه روایت است که گفت:” یک وقتی به نزد حضرت عباده ابن ابو لبابه (رضی الله عنه ) ، که یک مجاهد بود ، فرستاده شدم ، او بمن گفت:” ما شما را بخاطری دعوت کردیم که عزم داریم قرآن را ختم نمائیم ، چه در وقت ختم التماس و دعا لازمیست .”
بنا بر ترجمۀ دیگری ، آنها روایت میکنند که گفت:” رحمت الله ج در وقت ختم قرآنکریم نازل میشود .
چهارم – در روزی که در نظر دارید تا قرۀنکریم را ختم نمائید روزه بگیرید.
پنجم – بعد از اینکه قرآنکریم را ختم نمودید ، متعاقب آن فوراً بار دبگر خواندن قرآن را شروع نمائید ، یعنی بعد از تمام نمودن سورۀ النساء ، سورۀ فاتحه و چند آیات نو سورۀ بقره را بخوانید . این طریقه در واقع رعایت حدیثی است از جانب انس ابن ملک ( رضی الله عنه ) .
” در بین اعمال نیکو یکی هم ( رسیدن و ) تصمیم گرفتن دوباره حرکت کردن ( ادامۀ دادن به سفر ) . “
وقتی از او پر سیده شد که این حیث به چه مفهوم است ؟ جواب داد:” ختم کردن قرآن و شروع مجدد آن . “
ششم – در وقت ختم قرآنکریم التماس و دعا نمائید . و این وقتیست که دعا پذیرفته شده و رحمت الله ج نازل می شود. و به مؤثریت این عمل بسیار تأکید شده.
“کسی که قرآن می خواند و پس از آن دعا میکند ، هزار فرشته آمین میگویند .” (دارمی )
با تواضع ، با بیم و امید ، با نرمی و با پافشاری ، برای شخص خود و برای همه چیز ، خاصتاً مسائل مهم جمعی امت مسلمه ، برای سر بلندی و عزت ، برای بهبودی زمامداران آن ، حفاظت از نیروهای متخاصم ، برای اتحاد و همکاری بین مسلمانان در مسائل نیکی و تقوا ، و برای سر سپردگی در راه حقیقت.