﴿ أَفَلا یَنْظُرُونَ إِلَى الإبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ . وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ . وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ . وَإِلَى الأرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴾ [سورة الغاشية: ۱۷ـ ۲۰].
ترجمه: آیا آنها بسوی شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده (۱۷) و بسوی آسمان که چگونه باندکرده شده(۱۸) و بسوی جبال که چگونه نصب کرده شده(۱۹) و بسوی زمین که چگونه هموار کرده شده(۲۰)
حقیقتاً نشانه های حق و قدرت بی پایان و علم و حکمت نا محدود خدواند متعال در همین کرهٔ خاکی آنقدر فراوان است که عمر هیچ انسان برای شناخت هم آنها کافی نیست، در این جا به گوشهٔ از سخنان یکی از دانشمندان معروف جهان که در این زمینه مطالعات زیادی دارد گوش فرا دهیم، کرسی موریسن میگوید: در تنظیم عوامل طبیعی انتهای دقت وریزه کاری به کار رفته است، مثلاً اگر قشر خارجی کرهٔ زمین ده پا ذخیم تر از آنچه هست میبود آکسیجن یعنی مادهٔ اصلی حیات وجود نمیداشت، یا هر گاه عمق دریا ها چندین مرتبه عمیقتر از عمق فعلی بود آن وقت تمام آکسیجن و کاربن زمین جذب می شد. و امکان زندگی هیچگونه موجودی در سطح زمین میسر نمی شد.
شهید سید قطب(رحمت الله علیه) از یک دانشمند امریکایی حکایت میکند که میگفت: «زنبور عسل که از خلیهٔ خود جدا می شود دوباره آنرا بدان کی رهنمایی میکند»
شهید سید قطب(رحمت الله علیه) برایش فرمود که : آنرا اللهجل جلاله دانایی داده، آن ذاتیکه هر چیز ر ادانایی میدهد.
با تفکر در این همه نعمات الهی شعور انسان به عظمت خداوندجل جلاله پی می برد و به صفت او آشنا می گردد، تفکر و تدبر در قدرت های خداوندی غذای است برای درک شعور، برای چیزی که انسان ضرورت دارد تا به خداوند ارتباط گیرد و از خداوندجل جلاله هدایت را احساس می کند.
الله تعالی در سورهٔ ذاریات می فرماید: «و در وجود خود شما» نیز آیاتی است «آیا چشم باز نمیکنید و این همه آیات و نشانهٔ آشکار حق نمی بینید»؟!
بدون شک انسان عجوبهٔ عالم هستی است، عجایبی در آن است که در هیچ جان جهان نیست، دستگا های که در بدن انسان مانند قلب،کلیه،ریه،رگهای درشت و باریک و حتی مویرگهای که به چشم دیده نمی شود و مسؤول آب رسانی و تغذیهٔ سلول تن انسان است.
تفکر و تدبر در این قدرت های عظیم خداوندی انسان را در زندگی بسوی قدرت فیاض می کشاند، رضا و اطمینانی را حس می نماید و حس می کند که خداوند بزرگتر از همه چیزهای است که از آن خوف میدارد و او را بخوف می اندازد.
ترویدی نیست که تفکر در نعمات الهی اقرار به ربوبیت خداوندجل جلاله بوده و متضمن عجز و خضوع در برابر خداوندجل جلاله است نفس انسان را از خواب دیرین بیدار گردانیده و همه معانی عزت،بلندی و خیر را به آن می بخشد و انسان را آمادهٔ پذیرش او امر الهی می گرداند.
هارون الرشید از امام مالک رحمت الله علیه پرسید که: دلیل بر قدرت واحدالاحد چیست؟ امام مالک رحمت الله علبه در پاسخ گفت که اختلاف اصوات و تعدد لهجات و اختلاف نغمه سرائیهای پرنده ها بر قدرت آفرید گار زمین و آسمانها دلالت دارد.
امام احمد در رابطه با آیات قدرت خداوندی چنین می اندیشید که: شگفت آور است که این بیضه از لحاظ جسم ظاهری چون نقره سفید است، اما با طن آن طلای ابریز وناب است، همچنین یک چیز بر وجود صانع سمیع و بصیر کافی است.
بلآخره در هر چیزیکه مسلمان در کائنات مشاهده می کند و در آن بغور و فکر میپردازد نیروی ایمانی برایش حاصل می شود.
بنا بر همین مدلول بر ما لازم است که در آیات و نشانیهای قدرت خداوندی تفکر نماییم.

نویسنده: انیسه«غزنوی»