کومې جوشې اوبه چې کچالو نرموي، هګۍ کلکوي!
ځیني هېواد پرېږدي او ځینې بېرته وطن ته د ورتګ په تمه دي.

مجردان د واده په لټه او واده کړي د مجردۍ په ارمان دي.

ځیني په پور او درملو د امېدوارۍ مخنیوی کوي او ځیني په ډېرو درملو او درملنو هڅه کوي د ماشوم خاوندان شي.

دنده لرونکي له خپلو دندو کړېږي او بې دندو د کار په لټه کې دي.
بېوزلي د شتمنو د شتمنۍ په ارمان دي او شتمن د درد نه لرلو او د بېوزلو د ګرمې وینې څخه شکایت کوي.

عادي خلک غواړي مشهور شي، خو مشهور خلک هممهاله غواړي د نورو له سترګو ځان پټ کړي.

تور پوستي غواړي سپین شي او سپین پوستي لمر ته څملي خوښیږي یې چې خپل پوستکی تور کړي.

خو بالاخره هیڅوک نه پوهیږي، چې د نړۍ د نېکمرغۍ یوازینی فارمول فقط دغه جمله ده:

که چیرې مونږ د خدای نعمتونه په نظر اونیسو نو ډیر زیات دي،.

“د خپلو شته وو په قدر پوه شئ او تل د خدای (ج) د نعمتونو منندوی اوسئ”